Categorie: Rome bij Wijk

Rome wordt verdeeld in verschillende soorten wijken. De 22 meest centrale distrikten worden rioni genoemd. Deze liggen vrijwel alle binnen de Aureliaanse Muren. De wijken die zich meteen buiten deze muren bevinden heten quartieri en hiervan bestaan er 35. Hier weer buiten bevinden zich de 6 suburbi en de allerbuitenste ring van de stad bestaat uit zone, waarvan er maar liefst 53 zijn.

Centrale Wijken Rome

Rome is verdeeld in zogeheten rioni (enkelvoud rione) en quartieri (enkelvoud quartiere), waarbij de rioni over het algemeen het oudst zijn en ook het meest centraal en dus ook de grootste concentratie aan bezienswaardigheden te bieden hebben. Vaak hebben wijken ook namen die niet officiëel erkend zijn, zoals de studenten- en uitgaanswijk San Lorenzo.

Wijken Rome

Monti (rione I)

Monti is de eerste rione van Rome en strekt zich helemaal uit vanaf (bijna) Termini tot het Colosseum. Het gedeelte aan de westkant van de Via Cavour is erg pittoresk en wordt gekenmerkt door kleine kronkelstraatjes. Op het moment is het één van de hipste uitgaanswijken van Rome.

Trevi (rione II)

Trevi - wijken RomeTrevi is de naam van de tweede rione van Rome. Buiten de beroemde Trevifontein zijn hier o.a. het Quirinaalpaleis, het Palazzo Barberini en de Scuderie del Quirinale te bezichtigen. Het is één van de wijken met de grootste concentratie aan toeristenattrakties en is ook ’s avonds een heerlijke slenterwijk.

Colonna (Rione III)

De wijk Colonna is één van de centraalste distrikten van Rome. De oppervlakte is vrij klein, dus er staan minder bezienswaardigheden dan verwacht. Wel loopt de belangrijkste winkelstraat van de stad, de Via del Corso, gedeeltelijk door de rione.

Campo Marzio (rione IV)

Piazza del Popolo Obelisk - wijk Campo Marzio RomeCampo Marzio, oftewel het “Marsveld”, is de 4e rione van Rome en bestond al bij de eerste indeling van de stad, hoewel de grenzen toen anders lagen en de wijk veel groter was. Tot het Campo Marzio behoren de Spaanse Trappen, het Piazza del Popolo en dus ook het meest prestigieuze winkelgedeelte van de Eeuwige Stad.

Ponte (rione V)

De wijk Ponte is de 5e rione van de stad. Het is een erg centraal gelegen wijk, die langs de Tiber, tegenover de Engelenburcht ligt. De belangrijkste bezienswaardigheden in de wijk Ponte zijn de San Giovanni Battista dei Fiorentini Kerk en het Museo Nazionale Romano – Palazzo Altemps. Er staan veel historische gebouwen in de wijk.

Parione (Rione VI)

Fontein van de Vier Rivieren, Piazza - Wijk Parione RomeDe 6e rione van Rome heet Parione en is één van de meest centrale en pittoreske wijken van de Eeuwige Stad, met beroemde pleinen als het Piazza Navona en het Campo de’ Fiori. Midden op het eerste plein staat de Vierstromenfontein, één van de meesterwerken van Bernini.

Ripa (rione VII)

Circus Maximus RomeDe wijk Ripa heeft ontelbare bezienswaardigheden en is meteen één van de dunstbevolkte wijken van de Eeuwige Stad. De Aventijn (Aventino) is één van de weinige plekken op de aardbol waar een sleutelgat een toeristische trekpleister vormt. De bekendste attraktie in de rione Ripa is het Circus Maximus.

Sant’Eustachio (Rione VIII)

Sant'Ivo alla Sapienza Kerk - Wijk Sant' Eustachio RomeDe 8e rione van Rome heet Sant’Eustachio en is één van de kleinste wijken van de Eeuwige Stad. Dankzij de centrale ligging hoort het echter wel tot de interessantste stadsdelen. Er is een grote concentratie toeristenattrakties, met als hoogtepuntern de San Luigi dei Francesi Kerk, de Sant’Andrea della Valle Kerk en de Sant’Ivo alla Sapienza Kerk.

Pigna (Rione IX)

Pantheon - Bezienswaardigheden Wijk Pigna RomeDe wijk Pigna is de negende rione van Rome. Het is geen erg grote wijk, maar heeft wel erg veel interessante bezienswaardigheden. De wijk is vrijwel vierkant van vorm, met op de hoeken het Pantheon, Largo di Torre Argentina, het Palazzo Venezia en het Oratorio del Caravita.

Campitelli (Rione X)

Piazza del Campidoglio rione Campitelli RomeCampitelli is de 10e rione van Rome en waarschijnlijk degene die de grootste concentratie aan belangrijke bezienswaardigheden kent. Het is ook de wijk met het kleinste aantal inwoners. Het Forum Romanum, het Palatijn en de Capitolijnse Musea zijn de grootste trekpleisters.

Sant’Angelo (Rione XI)

Schildpaddenfontein - wijk Sant'Angelo RomeDe wijk Sant’Angelo is de 11e rione van Rome. Qua oppervlakte is het de kleinste rione van de stad. De wijk omvat min of meer het stadsdeel waar zich ooit het Joodse ghetto bevond, ten noorden van het Isola Tiberina. Belangrijke bezineswaardigheden zijn het Theater van Marcellus en de Schildpaddenfontein.

Trastevere (rione XIII)

Trastevere is de bekendste uitgaanswijk van de stad. Het is een wijk vol smalle steegjes, fraaie pleintjes en leuke winkeltjes. Het mooiste en meest centrale plein van de wijk is het Piazza di Santa Maria in Trastevere. Ook vindt hier elke zondagochtend de beroemde vlooienmarkt Porta Portese plaats.

Castro Pretorio (rione XVIII)

Castro Pretorio is de wijk rond het centrale station Roma Termini. Zoals in alle stationswijken bevinden zich hier veel goedkope hotelletjes en bed en breakfasts, waaronder de door ons gerunde Chaplin B&B Rome.

Onofficiële Wijken Rome

Hieronder volgen een aantal stadsdelen die eigenlijk deel uitmaken van de hierboven genoemde rioni, maar door de Romeinen zelf nooit bij de officiële namen genoemd worden.

San Lorenzo

Zoals al gezegd is San Lorenzo geen officiële wijk. Het is ook geen erg mooie wijk, maar wel één van de prettigste buurten van Rome om een gezellig avondje in door te brengen, met veel goedkope eethuisjes en een vriendelijkere bevolking dan in de meer centrale gedeelten van de stad.

Pigneto

Net als San Lorenzo behoort Pigneto niet tot de erkende buurten. Het is wel hard bezig de alternatieve wijk van Rome te worden en heeft, i.t.t. de meeste centrale wijken van de stad, veel huisjes in plaats van flatgebouwen.

Galleria Nazionale d’Arte Moderna Rome

De Galleria Nazionale d’Arte Moderna is een museum in de Villa Borghese in Rome. Vooral de collectie van vertegenwoordigers van moderne Italiaanse kunststromingen als het Futurisme is omvangrijk. De 75 zalen van het museum tonen zowel een permanente verzameling als steeds wisselende tentoonstellingen.

Galleria Nazionale d’Arte Moderna Rome

Adres, openingstijden en toegangsprijs

Openingstijden: Permanente tentoonstelling: 8.30 – 19.30 uur; tijdelijke tentoonstellingen: 10.30 – 19.30 uur. Gesloten: Maandag, 1 Januari, 1 Mei, 25 December. Toegangsprijs: 10 Euro; Korting: 2 Euro (jongeren tussen de 18 en 25 jaar oud en leraren op staatsscholen, mits afkomstig uit de Europese Gemeenschap); Het museum is gratis voor mensen ouder dan 65 of jonger dan 18. Dezen betalen wel 5 Euro voor de tijdelijke tentoonstellingen. De Roma Pass is geldig. Behalve op de eerste zondag van de maand is de toegang in 2019 op 15 augustus, 1 november en 8 december gratis. Telefoon: +39 0632298221 (voor informatie en reserveringen). Adres: Viale delle Belle Arti, 131 – 00196 Rome (Distrikt: Pinciano). Er is een speciale ingang voor gehandicapten op de Via Gramsci, 71. Openbaar vervoer: Tram: 3, 19; Bus: 88, 95, 490, 495.

Speciale tentoonstellingen

Tot 29 September 2019

De fototentoonstelling “Familieportret” (Ritratto di Famiglia) duurt van 17 juni tot 29 september 2019.  Deze tentoonstelling belicht de geschiedenis van het museum zelf.

In een overzichtstentoonstelling van de 20e eeuwse kunstenaar Giuseppe Uncini zijn 58 beeldhouwwerken en 30 tekeningen te zien.

Connection Gallery is een project waarbij drie jonge kunstenaars speciaal voor het museum gemaakte installaties presenteren. Andrea Mastrovito, met “Very Bad Things”, is als eerst aan de beurt.

De titel van de expositie “On Flower Power. The Role of the Vase in Arts, Crafts and Design” spreekt voor zich. De tentoonstelling omvat meer dan 80 foto’s, schilderijen, beeldhouwwerken en ontwerpen.

Toekomstige Exposities

Van 13 oktober tot 30 november 2019 zal het pas aangekochte beeldhouwwerk “Underdog” van de hand van Liliana Moro speciaal belicht worden.

Geschiedenis GNAM

De Galleria Nazionale d’Arte Moderna bestaat al sinds 1883, hoewel ze toen nog gehuisvestigd was in het Palazzo delle Esposizioni in de Via Nazionale.

De afmetingen van dit gebouw maakten het echter noodzakelijk voor iedere tijdelijke tentoonstelling de vaste expositie te ontruimen, en dus – ook omdat de Esposizione Internazionale di Roma in 1911 plaats zou vinden – werd het huidige Palazzo delle Belle Arti gebouwd.

In 1933 kwam men weer met hetzelfde probleem te zitten en werd er een vleugel aan het museum toegevoegd, die de expositieruimte in één keer verdubbelde.

Oorspronkelijk werden de nieuwe zalen overigens gebruikt voor de propaganda-tentoonstelling Mostra della Rivoluzione Fascista (Expositie van de Fascistische Revolutie).

In 1973 vond een laatste uitbreiding van de Galleria plaats, terwijl tussen 1995 en 1999 het gebouw geheel gerestaureerd werd en de collectie opnieuw ingedeeld.

De architekt van zowel het oorspronkelijke gebouw als van de meer dan 20 jaar later gebouwde uitbreiding was Cesare Bazzani. De uitbreiding in 1973 stond onder leiding van Luigi Cosenza.

In de loop der jaren werd de kunstverzameling, vaak door donaties, steeds groter. Het was hierdoor soms noodzakelijk elders in de stad een soort van satellietmuseumpjes te openen. Onder andere het Museo Mario Praz (Via Zanardelli) en het Museo Boncompagni Ludovisi (Via Boncompagni) zijn hier het resultaat van.

Hoogtepunten Galleria Nazionale d’Arte Moderna

Ercole e Lica - Galleria Nazionale d'Arte Moderna Rome
Ercole e Lica

De eerste zaal wordt gedomineerd door Antonio Canova‘s beroemde meesterwerk Ercole e Lica.

In de Sala del Giardiniere zijn o.a. twee werken van Vincent van Gogh te zien.

Zaal 9 is geheel gewijd aan avant-garde kunst. Stromingen als het Kubisme, het Expressionisme en het Italiaanse Furturisme zijn hier vertegenwoordigd. De Nederlandse inbreng is van Kees van Dongen en Mondriaan.

De zalen 10 en 11 worden in beslag genomen door de collectie Schwarz, in 1997 aan het museum geschonken, met Marcel Duchamps en het Dadaïsme als thema.

De Pittura Metafisica is een vroeg 20ste eeuwse Italiaanse stroming, met als belangrijkste exponent Giorgio De Chirico (zaal 14).

In het tweede gedeelte van de Galleria, die gewijd is aan na-oorlogse kunst, is vooral de Sala Fontana interessant, met werken van de futurist Lucio Fontana.

GNAM – Viale delle Belle Arti 131, Rome

Teatro dell’Opera Rome

Het Teatro dell’Opera van Rome is de belangrijkste en beroemdste opera- en balletlocatie van de stad. Het gebouw heeft in de loop der jaren veel naamsveranderingen ondergaan en heeft plaats voor 1.600 toeschouwers.

Teatro dell’Opera Rome

Adres, openingstijden en toegang

Adres: Piazza Beniamino Gigli, 7 – Rome (tel. +39 06 06 481601). Openingstijden en toegangsprijs zijn van de aard van het evenement afhankelijk. Metro: Repubblica (lijn A); bus 64, H.

Geschiedenis en beschrijving

Net als Francesco Saverio De Merode, die een groot deel van de grond tussen Roma Termini en de Via del Corso gekocht had, in de wetenschap dat de buurt ooit bebouwd zou moeten worden, had Domenico Costanzi een neus voor zaken, en begon ook grond te kopen. Toen de hausse begon, liet hij eerst het Hotel Quirinale aan de Via Nazionale zelf bouwen en vervolgens, op het aangrenzende terrein, het Teatro dell’Opera. In die tijd was er zelfs een ondergrondse passage van het hotel naar het operahuis.

De architect Achille Sfondrini ontwierp het gebouw, dat toen nog Teatro Costanzi heette. De eerste voorstelling vond plaats op 27 november 1880, in aanwezigheid van de koning en koningin van Italië. Hoewel het bekend stond om zijn uitstekende akoestiek, moest Costanzi veel van zijn eigen geld in het theater stoppen om het te laten draaien.

De koepel is door Annibale Brugnoli beschilderd.

In 1926 verwierf de stad Rome het Teatro en liet het door de architect Marcello Piacentini herinrichten en uitbreiden. Piacentini was onder andere verantwoordelijk voor de de enorme kroonluchter van Murano-glas, die als de grootste in zijn soort in de wereld werd beschouwd. De diameter van de kroonluchter is 6 meter en als hij ooit naar beneden valt terwijl je eronder staat, krijg je 27.000 kristallen druppels op je hoofd.

De naam van het theater werd veranderd van Teatro Costanzi naar Teatro Reale dell’Opera (“Koninklijk Opera Theater”). In 1956, nadat Italië niet langer een koninkrijk was, verloor het theater het predikaat Koninklijk en werd het gewoon het Teatro dell’Opera. Voor de tweede keer kreeg Piacentini de opdracht om het gebouw te herontwerpen en uit te breiden.

In de zomer is het Teatro dell’Opera gesloten en vinden de voorstellingen plaats in de pittoreske omgeving van de Terme di Caracalla.

Teatro dell’Opera – Piazza Beniamino Gigli 7, Rome

Thermen van Caracalla Rome

De Thermen van Caracalla horen tot de indrukwekkendste monumenten in Rome. De grotendeels goed bewaard gebleven ruïnes van deze antieke Romeinse baden zijn op sommige plekken bijna 40 meter hoog.

Thermen van Caracalla Rome

Adres, Openingstijden en Toegangsprijs

Adres: Viale delle Terme di Caracalla, 52 (Distrikt: Celio). Tel. +39 0639967700. Metro: Circo Massimo (lijn B). Openingstijden: Van 09,00 uur tot 1 uur voor zonsondergang. Op maandag van 09,00 tot 13,00 uur.  Prijs: 8 Euro; 2 Euro voor EU inwoners tussen 18 en 25 jaar oud; gratis voor jongeren dan 18 en gehandicapten. De Appia Antica Card, de Archeologia Card en de Roma Pass zijn geldig bij de Terme di Caracalla. Op de eerste zondag van de maand is een bezoek aan het monument gratis.

Speciale Gebeurtenissen

Gedurende de zomermaanden worden de Terme di Caracalla tot tijdelijke zetel van het Teatro dell’Opera omgevormd. (Dit gebeurde overigens voor het eerst in de fascistische tijd, op initiatief van niemand minder dan Mussolini.)

Geschiedenis

Thermen van Caracalla Rome
De muren van de Thermen van Caracalla zijn soms wel 37 meter hoog.

De Terme di Caracalla zijn genoemd naar Keizer Caracalla. De inwijding van de baden vond plaats in het jaar 216. Er waren in de Romeinse tijd een aantal van deze publieke baden, maar deze waren de indrukwekkendste, met muren die wel 37 meter hoog waren. De totale oppervlakte is ongeveer 10 hectare.

Voordat de Thermen van Caracalla in 537 zonder water kwamen te zitten doordat de Ostrogoten de aquaducten die de toevoer ervan regelden vernield hadden was het complex al verschillende malen gerestaureerd.

Hierna raakte het monument geleidelijk steeds verder in verval en de ruïnes werden overwoekerd.

Beschrijving

Thermen van Caracalla Rome
Thermen van Caracalla

In de 16e en 17e eeuw vonden opgravingen plaats. Veel van de gevonden standbeelden kwamen terecht in de privé-verzameling van de familie Farnese. De twee kuipen die het Piazza Farnese sieren waren ook oorspronkelijk uit de Thermen afkomstig, terwijl andere belangrijke kunstwerken nu te bezichtigen zijn in o.a. de Vaticaanse Musea en het Nationaal Archeologisch Museum van Napels.

Per dag kregen de Baden van Caracalla gemiddeld 1500 bezoekers.

Het woord Terme zelf was een verbastering van het Griekse woord voor “warme bronnen”, thèrmai.

Het monument bestond uit een groot centraal gebouw, waaromheen zich een aantal ruimtes bevonden. Vier poorten gaven toegang tot het complex.

Elke zaal had een eigen funktie: Het zogeheten calidarium was gevuld met gloeiend heet water, het tepidarium met lauw water en het frigidarium met ijskoud water. Er was een zwembad (natatio), maar liefst twee fitness-ruimtes (palestre) en een Turks bad (laconicum). Rondom een grote tuin wa een bibliotheek gebouwd.

Onder de Thermen van Caracalla was een netwerk van gangen, waar slaven ervoor zorgden dat de 50 ovens die het water van het tepidarium en het calidarium warm hielden niet uitgingen. Deze gangen waren 6 meter breed en 6 meter hoog en er was zelfs een rotonde om ervoor te zorgen dat het ondergrondse verkeer in goede banen liep.

Hier weer onder bevond zich een systeem van rioleringen.

Mithraeum

Eveneens onder de grond bevond zich een aan de in het oosten aanbeden heidense God Mithras gewijde tempel met een zwart-witte vloer. Hier werden jonge mannen bij hun inwijding in het bloed van een ter plekke geslachte stier gedoopt.

Het werd in 1912 0ntdekt en bestaat uit vijf kamers die via een trap met de bovenverdieping communiceren. De grote rechthoekige hoofdkamer wordt door kruisgewelven afgesloten. De mozaïekvloer is wit met zwarte strepen. De gelovigen zaten tijdens de ceremonieën op twee hoge banken tegen de zijmuren.

Op een van de muren is er een fresco dat de God Mithra voorstelt, samen met een figuur met een fakkel die een zonneschijf in zijn linkerhand houdt. In het midden van de kamer bevindt zich een rechthoekige gleuf, waar de stier waarschijnlijk volgens het ritueel van de cultus van Mithra werd geofferd.

Deze kamer geeft toegang tot een andere kamer met een stenen bank en een klein bassin met een trapje in het midden. In het Mithreum zijn delen gevonden van een altaar en een beeldengroep die Mithra verbeeldt terwijl hij een stier slacht.

Vrouwen mochten niet binnen in dit Mithraeum, dat overigens het grootste in het hele Romeinse rijk was.

Thermen van Caracalla – Viale delle Terme di Caracalla, Rome

Palazzo Bonaparte Rome

Het Palazzo Bonaparte in Rome staat op de hoek van het Piazza Venezia en de Via del Corso, de bekendste winkelstraat van de stad. Het heet zo omdat de moeder van Napoleon er leefde vanaf 1818 tot haar dood in 1836. Vanaf oktober 2019 gebruikt men een deel van het paleis als tentoonstellingsruimte. De eerste tentoonstelling zal aan impressionische schilders gewijd zijn.

Palazzo Bonaparte Rome

Adres, Openingstijden

Het adres van het Palazzo Bonaparte is Via del Corso (Distrikt: Trevi). Bus: 40, 64. Helaas kan het paleis op het moment aan de buitenkant bezichtigd worden.

Geschiedenis en beschrijving

Palazzo Bonaparte Rome
Het centrale gebouw is het Palazzo Bonaparte.

De oorspronkelijke naam van het gebouw is Palazzo D’Aste Rinuccini. Tegenwoordig heet het eigenlijk Palazzo Misciatelli, maar aangezien iedereen het nog steeds Palazzo Bonaparte noemt is het beter deze naam te gebruiken.

Het paleis is gebouwd door de architect Giovanni Antonio De Rossi. Dit gebeurde in opdracht van de markiezen Giuseppe en Benedetto D’Aste. De bouw duurde van 1657 tot 1677.

Net vòòr het einde van de 17de eeuw werd het Palazzo gekocht door de markies Rinuccini. Het bleef in handen van diens familie tot het door de Franse Kardinaal Joseph Fesch gekocht werd voor diens uit Frankrijk verbannen halfzuster Maria Letizia Ramolino Bonaparte.

In 1905 kwam het in handen van de Misciatelli familie en sinds 1972 is het in handen van de verzekeringsmaatschappij AssItalia.

Volgens de overlevering zat de moeder van Napoleon, nadat ze haar gezichtsvermogen kwijtgeraakt was, vaak op het balkon. Hier liet ze zich door haar gezelschapsdame vertellen wat zich allemaal op het Piazza Venezia afspeelde.

Het Palazzo Bonaparte heeft één façade op de Via del Corso en één op het Piazza Venezia zelf. Het balkon op de hoek is waarschijnlijk later toegevoegd aangezien het niet aanwezig is op vroege schetsen van het gebouw.

De adelaar die het piano nobile siert hoort tot het wapenschild van de Bonaparte‘s. De timpaans boven dit piano nobile zijn gewelfd, terwijl die van de tweede verdieping driehoekig zijn.

De façade aan de Via del Corso zijde ziet er eender uit, maar is langer, met 9 in plaats van 5 ramen.

Het steegje dat om het Palazzo Bonaparte loopt heet Vicolo Doria. Aan deze kant is er een binnenplaats die ervoor zorgt dat het zonlicht het atrium kan bereiken.

Meer Napoleon

Voor liefhebbers van de Franse Keizer: In Rome is ook een klein aan Napoleon gewijd museum.

Via del Corso/Piazza Venezia Rome

Festa de Noantri (Trastevere) Rome

Voor de inwoners van de wijk Trastevere in Rome is de belangrijkste gebeurtenis van het jaar het Festa de Noantri. Dit festival wordt ter ere van de Madonna del Monte Carmelo (of ook wel Madonna del Carmine) gevierd. De festiviteiten duren van 15 tot 29 juli, al vindt het hoogtepunt op 20 Juli plaats.

Festa de Noantri Rome

Festa de Noantri Rome
De Madonna Fiumarola wordt door de straten van Trastevere gedragen.

Het jaarlijkse Festa de’ Noantri heet zo omdat de bewoners van de wijk zichzelf als anders zien dan die van de rest van de stad. Noantri betekent “wij anderen” in het dialect van de wijk.

Het feest staat in het teken van de verering van de Heilige Maagd Maria van de Karmelberg. Het verwijst naar een gebeurtenis in 1535, toen vissers tijdens een storm een standbeeld van de Madonna bij de monding van de rivier de Tiber vonden. Het beeld werd toevertrouwd aan de karmelieten van de San Crisogono Kerk op het Piazza Sonnino en werd de beschermheilige van de wijk Trastevere. Het wordt in de volksmond de Madonna Fiumarola genoemd.

Het standbeeld stond oorspronkelijk in een door Kardinaal Scipione Borghese speciaal gebouwde kapel. Deze werd echter in 1890, toen de Via del Re (de huidige Viale Trastevere), aangelegd werd, afgebroken. Hierna stond het enige tientallen jaren in de San Giovanni dei Genovesi Kerk, alvorens naar de Sant’Agata Kerk aan de Via della Lungaretta verplaatst tw worden.

Op de eerste zaterdag na 16 Juli (de feestdag van de Madonna del Carmine) draagt men het beeld om 18.00 uur in een plechtige processie van de Sant’Agata naar de San Crisogono Kerk. Hier blijft het acht dagen, om vervolgens om 19.30 uur over de Tiber naar het Piazza G.G. Belli aan het begin van de Viale Trastevere gevaren te worden. Hier begint een nieuwe processie naar de Santa Maria in Trastevere Basiliek, waar de Madonna Fiumarola een nacht verblijft, alvorens naar de normale behuizing terug te keren.

Sinaasappeltuin Rome

De Giardino degli Aranci (Sinaasappeltuin) wordt beschouwd als een van de mooiste en meest romantische plekken in Rome. De officiële naam van deze prachtige tuin is Parco Savello, maar de Romeinen noemen het bijna nooit zo. De grootste trekpleister van de tuin, afgezien van de sinaasappelbomen, is het prachtige uitzicht over de stad.

Sinaasappeltuin Rome

Adres, openingstijden en toegang

Adres: Piazza Pietro d’Illiria, snc – Rome. Andere ingangen bevinden zich in de Via di Santa Sabina en de Clivio di Rocca Savella. Openingstijden: Van oktober tot februari van 07.00 tot 18.00 uur; maart en september van 07.00 tot 20.00 uur; van april tot augustus van 07.00 tot 21.00 uur. Toegangsprijs: Gratis. Italiaanse naam: Giardino degli Aranci.

Geschiedenis en beschrijving

De Sinaasappeltuin beslaat bijna 8.000 vierkante meter op de Aventijnse Heuvel. Het uitzicht strekt zich uit van de Tiber tot de Tempels van het Forum Boarium en van de Santa Maria in Cosmedin Kerk tot de Janiculumheuvel en de Sint-Pieterskoepel. 

De naam Parco Savello wordt verklaard door het feit dat de tuin aangelegd is op een voormalig door de familie Savelli tussen 1285 en 1287 in de buurt van de kerk van Santa Sabina op de Aventijnse Heuvel gebouwd fort. In 1932 transformeerde Raffaele de Vico dit fort tot de huidige panoramische tuin. 

Voordat de Savelli hun fort bouwden stond er al een ander kasteel op deze plek. Dit was in de 10e eeuw door de Crescenzi gebouwd.

De tuin is vernoemd naar de sinaasappelbomen die er geplant werden. De eerste boom is geplant door San Domenico, stichter van de orde die zijn naam draagt. Deze boom staat in de kloostergang van de Santa Sabina Kerk en is door een opening in de muur van het voorportaal van deze kerk te zien.

De Sinaasappeltuin wordt gekenmerkt door een strak symmetrische structuur, met een centrale laan die de tuin in tweeën deelt. De hoofdingang op het Piazza San Pietro d’Illiria is sinds 1937 verrijkt met het portaal van de Villa Balestra.

In 2019 maakte de beeldhouwer Andrea Grandini van een van de grote boomstammen in het park een sculptuur van een reusachtig gezicht.

Vanaf de achterkant van de Sinaasappeltuin loopt er een wandelpad naar beneden. Dit is eveneens door De Vico aangelegd en is sinds 2011 na een restauratie weer open. Dit pittoreske pad eindigt bij de Lungotevere Aventino.

Sinaasappeltuin – Piazza s. Pietro d’Illiria, Rome

Tarpeïsche Rots Rome

De Tarpeïsche Rots (Rupe Tarpea) is de rotswand aan de zuidkant van de Capitoolheuvel in Rome. Het kijkt uit op het Forum Romanum en het is van deze steile 25 meter hoge klif dat verraders en andere criminelen tijdens de Romeinse Republiek naar beneden gegooid werden. Het luxe modehuis Gucci betaalt voor een restauratie van het monument, die men hoopt in 2021 te voltooien.

Tarpeïsche Rots Rome

Tarpeïsche Rots Rome
Tarpeïsche Rots

Men denkt dat Mons Tarpeius de oorspronkelijke naam van de Capitoolheuvel was en dat Tarpeia de godheid was die de heuvel beschermde.

Volgens de overlevering was Tarpeia echter een Vestaalse Maagd die de Romeinen verraden had door de poorten van de citadel te openen voor de Sabijnen. In ruil hiervoor zou ze de kostbare armbanden krijgen die de Sabijnen aan hun linkerarm droegen. Alles verliep volgens plan, behalve dat de indringers nooit de bedoeling hadden gehad haar een beloning te geven. In plaats daarvan vermoordden ze Tarpeia door haar onder hun zware schilden te bedelven.

Veroordeelde criminelen in de tijd van de Romeinse Republiek werden normaal gesproken gedood door hen te wurgen in het Tullianum. Het van de rots gegooid worden was alleen voor de ergste verraders en werd als extra beschamend ervaren.

Laatste nieuws Tarpeïsche Rots Rome


In juni 2019 belooft het modemerk Gucci 1,6 miljoen euro voor de restauratie van de Tarpeïsche Rots beschikbaar te stellen. Het pad rond de klif wordt vrijgemaakt en ook de tuinen eromheen worden gerestaureerd. De reden voor de restauratie is dat in augustus 2018 stukken rots en aarde van de klif zijn gevallen. De werkzaamheden, die ook de installatie van een nieuw lichtsysteem omvatten, zouden in 2021 klaar moeten zijn.

Rupe Tarpea, Rome

Montecitorio Obelisk Rome

De obelisk op het Piazza di Montecitorio in Rome is van Egyptische oorsprong en was gemaakt door Farao Psammetico II. De obelisk werd, samen met de huidige Flaminio obelisk, uit door Keizer Augustus uit Egypte naar Rome gebracht.

Montecitorio Obelisk Rome

Adres en openbaar vervoer

De Obelisco Montecitorio staat op het Piazza Montecitorio, snc – 00186 Rome (Distrikt: Colonna). Bus: 85, 175.

Geschiedenis en beschrijving

Montecitorio Obelisk Rome
Montecitorio Obelisk

In het jaar 10 v. Chr. werd de obelisk vanuit de oorspronkelijke standplaats in Heliopolis in Egypte door  Keizer Augustus naar Rome gebracht. Heliopolis was in die tijd één van de belangrijkste Egyptisch steden, maar is nu vergaan en opgegaan in een voorstad van Cairo.

Hij werd in wat toen nog de wijk  Campo Marzio heette gezet, om als naald te dienen voor de enorme zonnewijzer ten noorden van het Piazza del Parlamento. Het is hieraan te danken dat hij ook wel de Obelisco Solare genoemd wordt.

Tegen de 11e eeuw verzakte de grond als gevolg van een aardbeving of misschien een overstroming en werd de zonnewijzer onbruikbaar. Nog later viel hij om en werd met zand bedekt en vrijwel vergeten.

Eeuwen later werden hier en daar stukken van de obelisk teruggevonden en in 1748 gaf Paus Benedictus XIV de architect Antonio Zabaglia de opdracht hem weer op te bouwen.

Het werk werd pas in 1792 voltooid. Het was Giovanni Antinori die de vijf stukken weer samenbracht. Hij gebruikt hiervoor stukken rood graniet van de Zuil van Antoninus Pius (waarvan de met reliëfs versierde sokkel in de Vaticaanse Musea staat).

Beschrijving

De obelisk werd gekroond met een wereldbol, om naar zijn eerdere functie te verwijzen. Elke dag, precies om 12 uur, raakt een zonnestraal het plein door een gat in deze globe.

De Piazza Montecitorio Obelisk op zich is bijna 22m hoog. Met de basis meegerekend worden dit maar liefst 33m. Op de sokkel stond een inscriptie die naar de keizer verwees.

De inscripties op de obelisk zelf zijn grotendeels onleesbaar. Men kan nog een lijst namen van de pharaoh ontcijferen, alsmede een interpretatie van enige natuurlijke fenomenen volgens de Egyptische filosofie.

Op de grond aan de voet van het monument waren er mozaïeken versierd met de tekenen van de dierenriem, de windrichtingen en een zonnewijzer. Na een eerste restauratie in 1965 kreeg het hele plein in 1998 een nieuw aangezicht, waarbij ook de mozaïeken in ere hersteld werden.

Piazza di Monte Citorio – Rome

Museo Napoleonico Rome

Het Museo Napoleonico bevindt zich op de begane grond van het historische gebouw Palazzo Primoli in de wijk Ponte in Rome. De nucleus van de collectie wordt gevormd door de in 1927 aan de stad geschonken kunstverzameling van graaf Primoli.

Museo Napoleonico Rome

Adres, openingstijden en toegangsprijs

Adres: Piazza di Ponte Umberto I, 1 – 00186 Rome, Italië. (Distrikt: Ponte). Telefoon: +39 066874240. Openbaar vervoer: Bus: 30, 70, 81, 87, 492, 628. Openingstijden: Dinsdag-Zondag: 10.00 tot 18.00 uur (24 en 31 December van 10.00 tot 14.00 uur). Gesloten: Maandag, 1 Januari, 1 Mei, 25 December. Toegangsprijs: 1,50 Euro (Gratis wanneer er geen tentoonstellingen zijn). De kassa gaat 30 minuten voor sluitingstijd dicht. De Roma Pass is geldig.

Geschiedenis en beschrijving

Napoleon Museum Rome
Napoleon op het Slagveld bij Wagram

In 1927 schonk Graaf Giuseppe Primoli, de zoon van Prinses Carlotta Bonaparte, zijn complete verzameling kunstwerken aan de stad Rome. Deze collectie omvatte o.a. een groot aantel relieken en andere voorwerpen die betrekking hadden op Napoleon zelf en nu de nucleus vormen van het museum.

De verzameling is, onder de naam Museo Napoleonico, nog steeds te zien op de begane grond van het Palazzo Primoli, waar ook het Museo Mario Praz (op de derde verdieping) zetelt.

Ondanks dat het museum niet al te lang geleden gerestaureerd is, ziet het interieur er nog steeds min of meer uit zoals Primoli het aan de stad nagelaten heeft, met veel van de 18de en 19de eeuwse versieringen nog in hun oorspronkelijke staat.

Het Napoleon Museum in Rome is verdeeld in drie secties:

  • De periode die met recht Napoleontisch genoemd kan worden en waar schilderijen gemaakt door tijdgenoten van de Keizer te zien zijn.
  • De Romeinse periode, vanaf de val van Napoleon I tot de opkomst van Napoleon III.
  • Het tijdperk van het tweede Keizerrijk gedomineerd door Napoleon III.

Palazzo Bonaparte

Mensen die speciaal in Napoleon geïnteresseerd zijn kunnen ook even een kijkje nemen bij het Palazzo Bonaparte aan het begin van de Via del Corso. Hier woonde de moeder van de Franse Keizer een groot gedeelte van haar leven.

Piazza di Ponte Umberto I, 1 – Rome

Capitolijnse Musea Rome

De Capitolijnse Musea vormen het oudste nationale museum ter wereld en bevinden zich op het Campidoglio (Kapitool) in Rome. De verzameling is verspreid over verschillende gebouwen aan dit plein. In Oktober 2013, na een lange periode van restauratie, is de Sala dei Filosofi (de Zaal van de Filosofen) opnieuw geopend voor het publiek.

Capitolijnse Musea Rome

Adres, Openingstijden en Toegangsprijs

Venus in de Capitolijnse Musea Rome
Capitolijnse Venus

Het adres van de Musei Capitolini is Piazza del Campidoglio 1 – 00186 Roma (Distrikt: Campitelli). Alternatief adres: Via del Tempio di Giove. Tel. +39 060608. Dit is het informatienummer van de stad Rome. Bus: 40, 64, H. Openingstijden: Dinsdag-Zondag: 9,00 tot 20,00 uur. Na 19,00 uur worden geen nieuwe bezoekers toegelaten. Gesloten: Maandag; 25 December; 1 Januari; 1 Mei. 24 en 31 December: 09.30 tot 14.00 uur. Toegangsprijs: 11,50 Euro (9,50 Euro met korting) voor de Capitolijnse Musea. Er is ook een combi-kaartje voor Capitolijnse Musea + Centrale Montemartini dat 12,50 Euro (10,50 Euro met korting) kost. Residenten in Rome betalen 2 Euro minder. Korting wordt gegeven aan inwoners van de Europese Gemeenschap die ouder zijn dan 65 of tussen de 6 en 25 jaar oud zijn. De Roma Pass is geldig. (NB: Er is een toeslag wanneer er speciale tentoonstellingen plaats vinden.)

Tentoonstelling

De huidige expositie in de Capitolijnse Musea is gewijd aan de wijk Borgo. De titel is “De Ruggegraat. Van het Vaticaanse Platteland tot de Via della Conciliazione”. De Spina del Borgo was de naam van dat deel van deze wijk dat zich tussen de twee belangrijkste straten ervan bevond. Toen Mussolini de Via della Conciliazione liet aanleggen werd dit geheel afgebroken. De tentoonstelling duurt tot 20 November 2016.

Hoogtepunten Capitolijnse Musea Rome

Tabularium

Men kan door middel van een tunnel onder het plein het Tabularium bereiken vanuit het Palazzo Nuovo. Het Tabularium is het oude publieke archief van Rome dat over het Romeinse Forum uitkijkt. He loopt onder het Palazzo del Senato door.

De Wolvin met Romulus en Remus

Het beroemde beeld van de Wolvin die Romulus en Remus aan het voeden is. De wolvin stamt uit de 5e eeuw voor Chr. De twee kinderen zijn pas in 1471 toegevoegd.

Marcus Aurelius

Het origineel van het standbeeld van Marcus Aurelius op zijn paard, waarvan een kopie midden op het Piazza del Campidoglio staat, is in de Musea te zien.

Pinacotheek

Sabijnse Maagdenroof, Pietro da Cortona - Capitolijnse Musea Rome
De door Pietro Da Cortona geschilderde “Sabijnse Maagdenroof” hoort tot de beroemdste schilderijen in de Pinacoteca.

In de Pinacotheek van de Capitolijnse Musea zijn schilderijen te zien van meesters als Caravaggio, Guercini en de broers Caracci. De Sala Santa Petronella wordt gedomineerd door een enorm schilderij van Guercino, dat “De Begrafenis van de Heilige Petronella” als thema heeft. In deze zaal hangen ook twee Caravaggio‘s, de “Heilige Johannes de Doper” (die er overigens niet erg heilig uitziet) en “De Waarzegger”. Dit tweede schilderij toont een zigeuner die doet alsof hij iemands hand leest maar in werkelijkheid diens ring steelt. In de Sala Pietro da Cortona is de beroemde “Sabijnse Maagdenroof” te zien.

Marforio

Dit enorme standbeeld met bijbehorende fontein bevindt zich op de binnenplaats van het Palazzo Nuovo. Oorspronkelijk was dit één van de beroemde sprekende standbeelden van Rome.

Beroemde Standbeelden

Andere beroemde standbeelden zijn de Stervende Galliër (Galaea Morente) en  de Spinario (een atleet die een splinter uit zijn voet haalt). De Capitolijnse Venus heeft een nis voor zichzelf gekregen.

Colossus van constantijn

Op de binnenplaats van het Palazzo dei Conservatori staan een aantal prachtige standbeelden. Het meest opvallend zijn echter de enorme voet e hoofd van wat een reusachtig beeld van Keizer Constantijn moet zijn geweest. De armen, de benen en het hoofd waren van wit marmer gemaakt, terwijl voor de romp verguld brons gebruikt was, een werkwijze die akroliet genoemd wordt. De Colossus van Constantijn was meer dan 12 meter hoog en alleen het hoofd alleen al mat 2,60 meter. Het beeld is afkomstig uit de Basiliek van Maxentius op het Forum Romanum.

Geschiedenis Capitolijnse Musea Rome

De Capitolijnse Musea, die het oudste nationale museum ter wereld vormen, zijn begonnen door Paus Sixtus IV toen hij het volk van de stad Rome de bronzen beelden van de Lateraan schonk in 1471.

Deze beeldhouwwerken (de wolvin, het Spinario, de Camillo en het enorme hoofd van Keizer Constantinus met de hand en de wereldbol) stonden als eersten op de façade en op de binnenplaats van het Palazzo dei Conservatori. Later werden steeds meer werken, grotendeels afkomstig uit opgravingen, aan de collectie toegevoegd.

In 1566 gaf Paul Pius V, die alle afbeeldingen van heidense idolen wilde laten verwijderen uit het Vatikaan, in één keer 140 beeldhouwwerken aan het Campidoglio, waardoor het museum, dat eerst enkel historische afbeeldingen herbergde, opeens een enorme collectie klassieke beeldhouwkunst rijker was.

In 1654, als onderdeel van Michelangelo’s reconstructie van het gehele plein, werd het Palazzo Nuovo gebouwd, waar verscheidene beeldhouwwerken naar verplaatst werden.

In 1734 vond de inauguratie van de Capitolijnse Musea plaats door Paus Clement XII. Steeds meer werken werden aan de collectie toegevoegd, vooral na opgravingen in 1870 toen er nieuwe districten aan de stad Rome toegevoegd werden.

De Capitolijnse Pinacotheek werd voor het publiek geopend in 1999 en biedt een chronologische tour met schilderijen vanaf de late Middeleeuwen tot het begin van de achttiende eeuw.

Capitolijnse Musea – Piazza del Campidoglio, Rome